W dzisiejszym dynamicznym i zglobalizowanym świecie kompetencje społeczne i emocjonalne stają się kluczowymi elementami sukcesu zarówno w życiu zawodowym, jak i osobistym. Wśród tych kompetencji wyróżnia się szczególnie inteligencję emocjonalną.
Czym jest inteligencja emocjonalna?
Przede wszystkim umiejętnością rozpoznawania własnych emocji – nie tylko potrafię nazwać to, co czuję, ale nie wypieram tego; rozumienia ich – potrafię ustalić, co jest powodem tego, że dana emocja się pojawiła oraz efektywnym zarządzaniem emocjami – co chcę albo co mogę zrobić z tą emocjąi jeśli nie chcę się czuć w taki sposób, to w jaki chcę się poczuć w danej sytuacji.
Ta transformacja emocji jest niezmiernie istotna. W przyrodzie nie ma próżni. Nie można czegoś usunąć, zamieść pod dywan, udać że tego nie ma. Można to przekształcić w coś innego. I tak się dzieje. Przykład? Kiedy chudniemy nasze kilogramy nie znikają magicznie, zamieniane są w energię, która jest wydatkowana przez organizm. Kiedy umieramy, nasze ciało się rozkłada, ale materia nie zanika. Zbudowani w 70% procentach z wody zasilamy obieg tego związku chemicznego w naturze itd. itp.
Innymi słowy: rośnie to, co podlewamy… i to, co karmimy.
Umiejętność zarządzania własnymi emocjami w sposób konstruktywny nie jest sprawą prostą, choć taką na pozór może się wydawać, co ma związek najczęściej z całkowitym niezrozumieniem tematu. Dlaczego?
Kamienna, pokerowa twarz, pozerski spokój i tłumienie, a nawet tłamszenie uczuć nie mieści sięw kategorii inteligentnego zarządzania emocjami.
Bezlitosne okazuje się w takich sytuacjach nasze ciało, które w taki, czy inny sposób obnaży naszą nieporadność radzenia siebie z emocją. Szczególnie taką, która jest bardzo silna, intensywnai eksploduje nagle, jak np. strach, stres, przerażenie, wstyd. Z widocznych objawów, które na pierwszy rzut oka dla większości osób stanowią dyskomfort i problem takich, jak pocenie się, czerwone plamy na skórze, gorsze są te początkowo nie dające sygnałów: wrzody żołądka, stany przedzawałowe, rozchwianie hormonalne i wiele, wiele innych.
Jak w takim razie nabyć taką kompetencję? Jak stać się inteligentnym emocjonalnie?
Nie ma innej drogi, niż praca nad sobą i ze sobą. Praca z uważnością na własne potrzeby, własne reakcje na brak zaspokojenia tych potrzeb i zrozumienie, co się z nami dzieje i co nami kieruje.
Z pewnością pomoże zbudowanie głębokiego przeświadczenia, wręcz na poziomie podświadomym, że powodem naszych niekontrolowanych, destrukcyjnych zachowań i myśli nie są sytuacje, w których się znajdujemy, czy też ludzie, których napotykamy, ale to w jaki sposób na te sytuacje i tych ludzi reagujemy.
Nie możesz zmienić czyjegoś zachowania i emocji, ale możesz zmienić swoje do nich nastawienie.